Collateral damage
Heel Nederland staat op zijn kop door het corona virus.
Het is een beangstigende periode waarin elke Nederlander zich bewust wordt van zijn/haar kwetsbaarheid. Iedereen begrijpt de ernst van de situatie en doet zijn best zich aan te passen aan alle opgelegde restricties.
De op 9 maart opgelegde maatregelen begrijpen wij.
De consequenties die de per direct stop gezette therapieën en behandelingen hebben op Lotte zijn groot en raken ons diep.
Van de een op de andere dag vielen de fysiotherapie, ontspanningstherapie, kindermassage, ergotherapie en de hydrotherapie weg. Met grote gevolgen voor Lotte.
Lotte heeft al een paar maanden ondragelijke rugpijn. Driemaal per week komt er daarom een fysiotherapeut haar door bewegen thuis. Iedere week huren wij zelf een kindermasseur in die haar lekker losmaakt. Op school zwemt ze iedere week met een fysiotherapeut die in het water haar rug/bekken lekker losmaakt en is er de ontspanningstherapie die haar zo goed doet.
De ergotherapeut houdt Lotte haar houding goed in de gaten en corrigeert direct als ze iets waarneemt.
Door al deze therapieën bleef de rugpijn enigszins onder controle.
Helaas verviel dit alles van de ene op de andere dag.
Ondanks het door bewegen wat wij dagelijks doen, nam de rugpijn toe.
We moesten al snel de beslissing nemen om de morfine fors te verhogen.
En toen begon de ellende. Lotte reageerde er sterk op, haar darmen kwamen stil te liggen en ze raakte verstopt. Enorme buikpijnen, spugen en het niet kunnen verdragen van voeding waren het gevolg. Onze vrolijke puber werd een heel verdrietig depressief meisje.
Klysma’s, zakjes macrogol en de huis tuin keuken middeltjes… het hielp allemaal niet.
Het woord darmspoelen viel….
Weer moesten wij onze grenzen verleggen.
De spullen voor het darmspoelen waren heel snel in huis.
Gelukkig zijn onze eigen verpleegkundigen hier volledig vertrouwd mee en hebben zij de eerste handelingen opgestart. Wij konden instappen in een rijdende trein.
Maar wat doet het een verdriet weer een stap achteruit te hebben moeten zetten.
En dat allemaal door het resolute stopzetten van de therapieën en behandelingen.
Stopzetten, zonder nagedacht te hebben over de gevolgen voor de individuele patiënt.
Ik ben ervan overtuigd dat Lotte niet de enige is die collateral damage oploopt door de corona crisis.
Het verlies aan kwaliteit van leven door de maatregelen, genomen vanwege het corona virus, zal bij velen groot zijn.
