Economische afschrijfwaarde hulpmiddelen

Afgelopen mei belde de ouders van Chantal naar ClientondersteuningPLUS. Zij hadden 43 jaar met heel veel liefde en passie voor Chantal gezorgd maar vonden het nu tijd worden om naar een woonplek voor haar te gaan kijken. Ouders wilde graag een huisbezoek zodat ik Chantal kon zien. Aangezien ik dat zelf ook altijd erg prettig vind, reed ik een week na de aanmelding naar de Utrechtse Heuvelrug.

Ik werd warm ontvangen. De liefde voor hun zeer ernstig verstandelijk meervoudig beperkte dochter straalde door het hele huis. Het werd een mooi maar ook intens gesprek. Als je al 43 jaar zo intensief voor je dochter zorgt dan is het loslaten moeilijk. Opvallend snel was er een passende woonplek gevonden en begin december is Chantal verhuisd. Chantal had het vanaf dag 1 naar haar zin, dat gaf ouders rust en vertrouwen voor de toekomst.

Goede afspraken gemaakt

Met de zorgaanbieder was afgesproken dat ouders elk weekend Chantal mee naar huis zouden nemen. Elke betrokkene begreep dat volledig. Om na 43 jaar intensief zorgen alles ineens loslaten is een te grote stap. Chantal is volledig afhankelijk van anderen voor haar verzorging. Daarom waren in het ouderlijk huis de nodige hulpmiddelen in de loop der jaren geplaatst. Ik ging aan de slag om te regelen dat de hulpmiddelen die noodzakelijk voor Chantal haar verzorging zijn thuis konden blijven staan. De zorgverzekeraar deed totaal niet moeilijk, alles wat nu in huis stond kon gewoon blijven staan. Bij de gemeente werd het een ander verhaal.

Toch ineens een ophaal bericht

Enkele weken na de verhuizing van Chantal kregen de ouders een ophaal bericht van de hulpmiddelen leverancier. De tillift en bad/toiletstoel zouden worden opgehaald. Na een interventie van mijn kant, kwam er een gesprek met de medewerker van het buurtteam. De buurtteam medewerker begreep de situatie volledig (“zij was ook een moeder van een gehandicapt kind”). De ouders zouden een formulier krijgen wat getekend moest worden en dan konden de hulpmiddelen gewoon blijven staan. Een paar weken later werd dit ingetrokken en kregen ze de mededeling dat de hulpmiddelen leverancier om een offerte ter overname gevraagd werd.

Ver over de economische afschrijfwaarde

Samen met ouders heb ik bekeken hoe oud de hulpmiddelen waren. De tillift bleek in 2008 en de bad/toiletstoel in 2015 geleverd te zijn. In het hulpmiddelen convenant van 2021 vond ik een schema betreffende de economische afschrijfwaarde van hulpmiddelen. Aangezien beide hulpmiddelen volgens dat schema al lang de economische afschrijfwaarde hadden behaald, maakte ik mij weinig zorgen over de offerte. Tot grote ontsteltenis van de ouders en mij kwam er een forse offerte voor de bad/toiletstoel. Voor de tillift kwam niks. Ik ging dus maar bellen met de hulpmiddelen leverancier. Het werd een wonderlijk gesprek.

Tegenstrijdige antwoorden

Het schema met de economische afschrijfwaarde gold alleen als een wlz instelling de hulpmiddelen zou overnemen. Op mijn vraag waarom er andere regels gelden voor overname door een particulier, kwam geen antwoord. Bovendien kreeg ik ook tegenstrijdige antwoorden. De hulpmiddelen waren eigendom van de gemeente en daarom had de gemeente opdracht voor maken van een offerte gegeven. Maar later in het gesprek werd gezegd “het zijn wel onze hulpmiddelen”. De tillift zou niet overgenomen kunnen worden, want die was te oud. Op mijn vraag hoe het dan kon dat hij vorig jaar wel goedgekeurd was door zijn eigen medewerkers en dus nog steeds gebruikt werd, kwam de reactie “wij kunnen geen verantwoording nemen voor zulke oude hulpmiddelen bij mensen thuis”. Kortom, een bijzonder gesprek. Gelukkig gaf de meneer wel aan dat hij deze kwestie intern ging bespreken. De hulpmiddelen konden voorlopig blijven staan.

Spanning en teleurstelling door de telefoon

Gedesillusioneerd belde ik de ouders. Ik voelde hun spanning, emotie en teleurstelling door de telefoon. Het enige wat zij willen is hun geliefde Chantal in het weekend thuis hebben, zolang zij daar nog fysiek toe in staat zijn. Waarom moet daar zo’n strijd voor geleverd worden? Gelukkig kan ik die strijd voor ze voeren, maar ook ik vraag mij in deze kwestie vertwijfeld af “kunnen we dit nu niet beter regelen in Nederland ?”